Araştırmacılar, ayarlanabilir boyutta yağ molekülleri ile işlenmiş yağ dokularının seri üretimini başardıklarını. ve potansiyel olarak laboratuvarda yetiştirilen etin sonunda gerçek etin tadını yakalayabileceğini söylüyorlar. Laboratuarda yetiştirilen yağ, doğal yağ ile aynı moleküler yapıya sahip olduğu ve büyük ölçekte üretilebildiği için, şu anda laboratuarda yetiştirilen et üretimi ile aynı işlemlerde kullanılma potansiyeline sahip olabilir.
Bilim adamları, laboratuvarda yetiştirilen et üretiminde oldukça başarılı oldular ve yeni şirketler, hayvandan elde edilen seçeneklerle rekabet etmeyi umarak seri üretime şimdiden başladı. Ancak kas dokusu düzgün bir şekilde üretilebilse de, lezzetli bir et yapmak için gereken yağ hala üretilmiyor . Etin lezzetinin çoğu yağından gelir ve Wagyu bifteği gibi değerli et türleriEn değerli özellikleri, kritik yağ ölçüsüdür.
Bilim adamları bir süredir laboratuvarda yağ dokusu üretebiliyorlardı, ancak bunun büyük ölçekte tekrarlanması, yetiştiricilik pazarına girmesinin önündeki en büyük engeldi. İnsanlarda ve hayvanlarda yağ dokusu geliştiğinde, bu dokuya oksijen ve besin sağlayan geniş bir damar ağı da gelişir. Bu ağın bir laboratuvarda çoğaltılması kolay olmadığından, içeride hapsolan hücrelerin ölümünü önlemek için yalnızca birkaç milimetrelik yağ dokusu üretilebilir.
Bu nedenle, tek bir büyük yağ kütlesini büyütmek ve herhangi bir sorun yaşamayacaklarını ummak yerine, Massachusetts’teki araştırmacılar yağ hücrelerini iki boyutlu bir katmanda büyüterek ve ardından yenilebilir ve zaten yaygın olan gıda bazlı bir bağlayıcı kullanarak çalışmalarına başladılar. onları daha büyük üç boyutlu kütlelere dönüştürür. Onlar getirdi. Ortaya getirilen kütle, hayvan etinde bulunan yağın cinsine benziyordu.
baş yazar, Tufts Üniversitesi Hücresel Mimari Merkezi’nde (TUCCA), Massachusetts’te yüksek lisans öğrencisi John Yuen Jr.yaptığı açıklamada ” Amacımız, dökme yağ üretmek için nispeten basit bir yöntem geliştirmekti. Adipoz doku ağırlıklı olarak birkaç diğer yapısal bileşene sahip hücreler olduğundan, büyümeden sonra hücrelerin birleştirilmesinin doğal hayvansal yağın tadı, beslenmesi ve doku profilini yeniden oluşturmak için yeterli olacağını düşündük.der ve devam eder: “ Bu, yalnızca dokuyu gıda amacıyla oluşturduğumuzda işe yarar, çünkü yağı toplu olarak birleştirdiğimizde hücreleri canlı tutmaya gerek yoktur.”
Deneyler, yeni yağ dokusunun doğal yağa benzer basınca dayandığını göstermiştir ( o da benzer bir yumuşaklığa sahip ) ve istenilen dokuya sahip olacak şekilde düzenlenebileceğini ortaya çıkardı. Laboratuarda yetiştirilen fare yağının hücresel bileşimi, doğal fare yağından biraz farklıydı, ancak yetiştirilen domuz yağı gerçeğe çok daha yakındı ve araştırmacılar, yetiştirilen yağları lipitlerle destekleyerek daha da örnek hale getirebileceklerine inanıyorlar. Temel olarak, bu yağın gerçek yağ gibi tatlandırılabileceğine ve gerçek yağ hissine sahip olabileceğine inanılmaktadır.
Araştırmacılar, şu anda iklime zarar veren ve etik açıdan sorgulanabilir kitlesel et pazarından uzaklaşma arayışlarında, tekniğin çiftlik etini daha uygun hale getirmek için daha büyük ölçekte uygulanabileceğini umuyorlar.
Araştırma, Cell Biology, Stem Cells and Regenative Medicine dergisinde yayınlandı.
